de vulkaan beklimmen
Door: Ammara
Blijf op de hoogte en volg Ammara
23 Juni 2007 | Guatemala, Guatemala-stad
De Pacaya
wow weer een prachtige en onvergetelijke dag!
Op de stoep van de school zaten we met z´n 6e te wachten op onze shuttel naar de Pacaya.
De zoon van de familie waar ik bij woon liep langs; hij woont al heel zijn leven in Antigua, maar is nog nooit op de Pacaya geweest, dus ik riep naar hem; "ga je mee de Pacaya beklimmen?!". Tot mijn grote verbazing zei hij ja (hij moest dan wel even zijn schoenen veranderen, want hij droeg slippers, en ja deze smelten geheid wanneer je op een hete lava massa loopt).
Zodra we uit de shuttle (bus) stapte werden we omringt door kinderen die ons stokken en regenjassen probeerde te verkopen.
Ook stond er een groep met paarden te wachten voor mensen die te paard omhoog wilde. Zo zag je deze gedurende de hele tour en de mensen riepen¨" taxi, taxi" (ja erg lachwekkend, alleen de restante die deze beesten achterlaten op de paden is wat minder, bah)
De trip was echt heel pittig en de paden waren stijl omhoog.
Nu hadden we ook niet echt geluk met het weer; het stormde echt heel hard, regen, omweer en je noemt het maar en we hadden het wel, zo waren de paden ook nog eens heel slipperig.
En dacht maar niet dat de guide op je wachtte, dus het was aardig doorlopen geblazen.
Van een afstand zagen we de vulkaan, echt ongelooflijk mooi met de rode lava die omlaag stroomt. Natuurlijk weer veel foto´s, terwijl je er even later gewoon naast staat (ja zo is dat ook altijd bij een safari in Afrika, de eerste zebra of giraffe die je ziet is heel speciaal en je maakt duizend foto´s terwijl je later hordes ziet).
Ik had nooit verwacht dat we helemaal naar boven zouden gaan, maar dit was wel het geval.
Het was klimmen met handen en voeten en je moest uitkijken dat je niet viel, want dan lag je helemaal open. Alle stenen lagen echter los, ja het zijn gewoon lava brokken, dus het was nogal moeilijk lopen.
Je zag de stenen gloeien en stomen en voelde de hitte steeds sterker groeien hoe hoger je ging. Wanneer je goed tussen de stenen keek zag je de hete rode lava stromen.
Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht en het was ongelooflijk hoe dichtbij je bij de lava kon komen (wow zo heet!!!!)
Later zagen we ook nog eens ronde rookwolken. Ik vroeg me af wat het was en het bleek uit de krater te komen als waarschuwing dat er meer lava naar beneden kwam.
In het donker liepen we naar beneden, dus erg uitkijken waar je liep (ja ook voor de paardenpoep ja).
We waren versleten en helemaal zijknat (ben blij dat m´n camera het overleeft heeft), maar we waren voldaan en hadden weer een prachtige en onvergetelijke dag achter de rug.
Wat ontzettend mooi en krachtig al deze vulkanen...zucht....
wow weer een prachtige en onvergetelijke dag!
Op de stoep van de school zaten we met z´n 6e te wachten op onze shuttel naar de Pacaya.
De zoon van de familie waar ik bij woon liep langs; hij woont al heel zijn leven in Antigua, maar is nog nooit op de Pacaya geweest, dus ik riep naar hem; "ga je mee de Pacaya beklimmen?!". Tot mijn grote verbazing zei hij ja (hij moest dan wel even zijn schoenen veranderen, want hij droeg slippers, en ja deze smelten geheid wanneer je op een hete lava massa loopt).
Zodra we uit de shuttle (bus) stapte werden we omringt door kinderen die ons stokken en regenjassen probeerde te verkopen.
Ook stond er een groep met paarden te wachten voor mensen die te paard omhoog wilde. Zo zag je deze gedurende de hele tour en de mensen riepen¨" taxi, taxi" (ja erg lachwekkend, alleen de restante die deze beesten achterlaten op de paden is wat minder, bah)
De trip was echt heel pittig en de paden waren stijl omhoog.
Nu hadden we ook niet echt geluk met het weer; het stormde echt heel hard, regen, omweer en je noemt het maar en we hadden het wel, zo waren de paden ook nog eens heel slipperig.
En dacht maar niet dat de guide op je wachtte, dus het was aardig doorlopen geblazen.
Van een afstand zagen we de vulkaan, echt ongelooflijk mooi met de rode lava die omlaag stroomt. Natuurlijk weer veel foto´s, terwijl je er even later gewoon naast staat (ja zo is dat ook altijd bij een safari in Afrika, de eerste zebra of giraffe die je ziet is heel speciaal en je maakt duizend foto´s terwijl je later hordes ziet).
Ik had nooit verwacht dat we helemaal naar boven zouden gaan, maar dit was wel het geval.
Het was klimmen met handen en voeten en je moest uitkijken dat je niet viel, want dan lag je helemaal open. Alle stenen lagen echter los, ja het zijn gewoon lava brokken, dus het was nogal moeilijk lopen.
Je zag de stenen gloeien en stomen en voelde de hitte steeds sterker groeien hoe hoger je ging. Wanneer je goed tussen de stenen keek zag je de hete rode lava stromen.
Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht en het was ongelooflijk hoe dichtbij je bij de lava kon komen (wow zo heet!!!!)
Later zagen we ook nog eens ronde rookwolken. Ik vroeg me af wat het was en het bleek uit de krater te komen als waarschuwing dat er meer lava naar beneden kwam.
In het donker liepen we naar beneden, dus erg uitkijken waar je liep (ja ook voor de paardenpoep ja).
We waren versleten en helemaal zijknat (ben blij dat m´n camera het overleeft heeft), maar we waren voldaan en hadden weer een prachtige en onvergetelijke dag achter de rug.
Wat ontzettend mooi en krachtig al deze vulkanen...zucht....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
