De cultuur en normen en waarden van een land
Door: Ammara
Blijf op de hoogte en volg Ammara
08 Januari 2007 | Myanmar, Rangoon
Verschillende culturen
De cultuur en mensen zijn overal weer verschillend, maar in de meeste Aziatische landen waar ik ben geweest zijn de mensen zo open en gastvrij; het is ongelooflijk en het tegenovergestelde dan de meesten in Europa.
Ik vind het echt helemaal geweldig wanneer je in contact komt met de locale mensen; ze zijn zo vriendelijk en de meeste nodigen je gelijk bij hun thuis uit of/en bieden je gelijk eten aan (ookal wil je niet het is vaak onbeleefd om nee te zeggen).
De dingen die ik me nog goed herrinner en die ik erg speciaal en erg waardeerder:
Karaoke on the beach:
Op kerstavond in Shaungtha (Myamar) waren er allemaal kampvuurtjes op het strand. We hadden een heerlijk kerstmaaltijd in een leuk strandrestaurantje, we hadden mooi kaarslicht verwacht, maar dit bleke fel belichte knipperende lampjes te zijn in alle kleuren van de regenboog. Op een gegeven moment hoorde we keiharde muziek en bleek dat ze hele installaties opgebouwd hadden op het strand en hun eigen karaoke hielden.
We liepen over het strand en warmde ons op bij een vuurtje. De mensen vonden het geweldig en haalde gelijk stoeltjes voor ons zodat we er ook bij konden zitten; we moesten dan ook gelijk mee doen en ze vroegen ons om te dansen (dat ging me iets te ver,maar goed)
Al hadden we net gegeten ze kwamen met allerlei eten aanzetten (we moesten natuurlijk ook alles uitproberen) en wilde dat we mee aten met dinner (helaas hadden we net gegeten en was ons buikje al vol en rond).
Een geweldige avond gehad; ontzettend lieve en vriendelijke mensen, een kampvuur, life music (soms nogal vals, maar dat maakt ze helemaal niet uit: ze kennen geen schaamte en dat maakt het ook alleen maar leuker) en zelfs goed eten en wijn erbij.
Toen we weggingen wilde ze allemaal een hand geven en zeiden dat als we iets nodig hadden, wat dan ook, we ze gewoon moesten bellen zij zouden ons helpen/het voor ons regelen. Nou zoiets zou in Europa niet snel gebeuren.
Gastvrijheid van de mensen:
Zo mooi dat mensen je voor allerlei gelegenheden en feesten uitnodigen al kennen ze je helemaal niet en heb je ze net ontmoet. Ze bieden je ook vanalles aan en willen je dienen. Ookal hebben ze het zelf niet goed en ben jij vergeleken bij hen een miljonair ze zouden je nog alles aanbieden en alles voor je doen (ja en dat alles voor nix, zodat jij het goed hebt).
Creatieve bezigheden:
Zingen, dansen, kunst het lijken allemaal wel kunstenaars. In vele dingen, bijvoorbeeld in bussines zijn ze niet zo mondig als de Nederlanders, maar in dit soort creatieve dingen kunnen ze zich goed uitten en ook als je er nix van bakt ze zullen elkaar niet uitlachen, maar er van genieten en meedoen.
Meisje in de kampung:
In een kampung bij de tribes in Thailand zag je in de namiddag de mensen thuis komen van het werk. Vrouwen die binnen het eten aan het voorbereiden waren, mannen die hout hakten en later een potje hand-voetbal speelde. Kippen, varkens, honden die rondsnuffelde op zoek naar voedsel. Puppy's die achter elkaar rende en met elkaar stooide. Vrouwen/meisjes die hun baby de borst gaven.
Ik liep wat rond om te kijken hoe hun leefde en maakte wat foto's van de mensen en hutjes. Een schattig koppie kwam om het hoekje kijken van een hutje waar ik net een foto van maakte. Ik wilde niet onbeleefd zijn om zomaar daar foto's te maken; soms vinden ze dat ook helemaal niet leuk. Ik voelde me echt een indringer; ik wilde niet hun privacy schende ofzo. Het tegendeel werd bewezen: het meisje van een jaar of 3 kwam vrolijk op me afgestormd en klom gelijk geinterresseerd naar mijn geschoten foto's kijken. Ze wilde overal met me mee en ik mocht haar hand niet meer loslaten. Ik wist niet of dit wel kon of mocht: 'wat zouden haar ouders wel niet denken wanneer ze mij met hun kind zagen lopen?!'. Ik had haar in mijn armen (ze wilde dat ik haar droeg en optilde) en wilde wat verder lopen, ze zag haar moeder of familie en riep iets wat voor mij niet te verstaan was, maar ik begreep dat ze zei dat ze met mij mee ging; en dat was dat. Tja in Nederland zou dit weer heel anders zijn en je merkt ook wel dat het in elk land weer anders is.
Lichamelijk:
De mensen en kinderen zijn veel fysieker en je merkt ook dat ze het fijn vinden om elkaar aan te raken en lichamelijk close te zijn. Al met een hand op een schouder kun je veel breken en voor elkaar krijgen.
Kinderen:
De kinderen reageren heel anders op dingen dan de kinderen in Nederland; soms sloop je je zo uit met gekke bekken trekken om ze aan het lachen te maken en nog kijken ze je stomzinnig aan (ja waarschijnlijk zie je er dan ook stom uit, maar goed een grijns, al is het een kleintje, mag best).
Alle mensen lopen met de kinderen te schouwen, dus van een wildvreemde zijn ze ook niet bang en je krijgt zo hun kind in je armen gedouwd.
Massages:
Dat ze veel lichamelijker met elkaar omgaan kun je ook merken bij hun massages.
Zin in een massage gingen we in Yogjakarta (Indonesie) op zoek naar een beautisalon. Al snel vonden we een plek waar ze massages gaven. Met m'n moeder samen gingen we naar boven en kwamen in een klein, vies, vervallen kamertje waar twee matrassen lagen. 'Trek je kleren maar uit en ga liggen' was het eerste wat de vrouw zei. ' wat alles uit???!!!' was het eerste wat wij zeiden. En ja dat was normaal, alles moest uit. Ze zagen dat we er wat moeite mee hadden en dimde het licht gelukkig wel een beetje en gaven ons een doek om om te binden.
Wij zijn dat natuurlijk helemaal niet gewend, en op die manier misschien wel preuts hier, maar een borstmassage hoeft voor mij dan toch maar niet. Later met m'n zus ook, gelijk alles uit en op je rug je bh losgemaakt, toen ik me om moest draaien maakte ik m'n bh weer aan maar die werd ook gelijk weer uitgedaan (ze begrepen niet helemaal dat dat niet hoefde).
In Thailand moeten ze wel heel flexible zijn als je hun massages voelt, waar ze je helemaal dubbelvouwen en ook heel lichamelijk zijn en met hun hand of been in je lies/dijbeen zitten.
Even wennen voor ons die dat niet gewend zijn.
De cultuur en mensen zijn overal weer verschillend, maar in de meeste Aziatische landen waar ik ben geweest zijn de mensen zo open en gastvrij; het is ongelooflijk en het tegenovergestelde dan de meesten in Europa.
Ik vind het echt helemaal geweldig wanneer je in contact komt met de locale mensen; ze zijn zo vriendelijk en de meeste nodigen je gelijk bij hun thuis uit of/en bieden je gelijk eten aan (ookal wil je niet het is vaak onbeleefd om nee te zeggen).
De dingen die ik me nog goed herrinner en die ik erg speciaal en erg waardeerder:
Karaoke on the beach:
Op kerstavond in Shaungtha (Myamar) waren er allemaal kampvuurtjes op het strand. We hadden een heerlijk kerstmaaltijd in een leuk strandrestaurantje, we hadden mooi kaarslicht verwacht, maar dit bleke fel belichte knipperende lampjes te zijn in alle kleuren van de regenboog. Op een gegeven moment hoorde we keiharde muziek en bleek dat ze hele installaties opgebouwd hadden op het strand en hun eigen karaoke hielden.
We liepen over het strand en warmde ons op bij een vuurtje. De mensen vonden het geweldig en haalde gelijk stoeltjes voor ons zodat we er ook bij konden zitten; we moesten dan ook gelijk mee doen en ze vroegen ons om te dansen (dat ging me iets te ver,maar goed)
Al hadden we net gegeten ze kwamen met allerlei eten aanzetten (we moesten natuurlijk ook alles uitproberen) en wilde dat we mee aten met dinner (helaas hadden we net gegeten en was ons buikje al vol en rond).
Een geweldige avond gehad; ontzettend lieve en vriendelijke mensen, een kampvuur, life music (soms nogal vals, maar dat maakt ze helemaal niet uit: ze kennen geen schaamte en dat maakt het ook alleen maar leuker) en zelfs goed eten en wijn erbij.
Toen we weggingen wilde ze allemaal een hand geven en zeiden dat als we iets nodig hadden, wat dan ook, we ze gewoon moesten bellen zij zouden ons helpen/het voor ons regelen. Nou zoiets zou in Europa niet snel gebeuren.
Gastvrijheid van de mensen:
Zo mooi dat mensen je voor allerlei gelegenheden en feesten uitnodigen al kennen ze je helemaal niet en heb je ze net ontmoet. Ze bieden je ook vanalles aan en willen je dienen. Ookal hebben ze het zelf niet goed en ben jij vergeleken bij hen een miljonair ze zouden je nog alles aanbieden en alles voor je doen (ja en dat alles voor nix, zodat jij het goed hebt).
Creatieve bezigheden:
Zingen, dansen, kunst het lijken allemaal wel kunstenaars. In vele dingen, bijvoorbeeld in bussines zijn ze niet zo mondig als de Nederlanders, maar in dit soort creatieve dingen kunnen ze zich goed uitten en ook als je er nix van bakt ze zullen elkaar niet uitlachen, maar er van genieten en meedoen.
Meisje in de kampung:
In een kampung bij de tribes in Thailand zag je in de namiddag de mensen thuis komen van het werk. Vrouwen die binnen het eten aan het voorbereiden waren, mannen die hout hakten en later een potje hand-voetbal speelde. Kippen, varkens, honden die rondsnuffelde op zoek naar voedsel. Puppy's die achter elkaar rende en met elkaar stooide. Vrouwen/meisjes die hun baby de borst gaven.
Ik liep wat rond om te kijken hoe hun leefde en maakte wat foto's van de mensen en hutjes. Een schattig koppie kwam om het hoekje kijken van een hutje waar ik net een foto van maakte. Ik wilde niet onbeleefd zijn om zomaar daar foto's te maken; soms vinden ze dat ook helemaal niet leuk. Ik voelde me echt een indringer; ik wilde niet hun privacy schende ofzo. Het tegendeel werd bewezen: het meisje van een jaar of 3 kwam vrolijk op me afgestormd en klom gelijk geinterresseerd naar mijn geschoten foto's kijken. Ze wilde overal met me mee en ik mocht haar hand niet meer loslaten. Ik wist niet of dit wel kon of mocht: 'wat zouden haar ouders wel niet denken wanneer ze mij met hun kind zagen lopen?!'. Ik had haar in mijn armen (ze wilde dat ik haar droeg en optilde) en wilde wat verder lopen, ze zag haar moeder of familie en riep iets wat voor mij niet te verstaan was, maar ik begreep dat ze zei dat ze met mij mee ging; en dat was dat. Tja in Nederland zou dit weer heel anders zijn en je merkt ook wel dat het in elk land weer anders is.
Lichamelijk:
De mensen en kinderen zijn veel fysieker en je merkt ook dat ze het fijn vinden om elkaar aan te raken en lichamelijk close te zijn. Al met een hand op een schouder kun je veel breken en voor elkaar krijgen.
Kinderen:
De kinderen reageren heel anders op dingen dan de kinderen in Nederland; soms sloop je je zo uit met gekke bekken trekken om ze aan het lachen te maken en nog kijken ze je stomzinnig aan (ja waarschijnlijk zie je er dan ook stom uit, maar goed een grijns, al is het een kleintje, mag best).
Alle mensen lopen met de kinderen te schouwen, dus van een wildvreemde zijn ze ook niet bang en je krijgt zo hun kind in je armen gedouwd.
Massages:
Dat ze veel lichamelijker met elkaar omgaan kun je ook merken bij hun massages.
Zin in een massage gingen we in Yogjakarta (Indonesie) op zoek naar een beautisalon. Al snel vonden we een plek waar ze massages gaven. Met m'n moeder samen gingen we naar boven en kwamen in een klein, vies, vervallen kamertje waar twee matrassen lagen. 'Trek je kleren maar uit en ga liggen' was het eerste wat de vrouw zei. ' wat alles uit???!!!' was het eerste wat wij zeiden. En ja dat was normaal, alles moest uit. Ze zagen dat we er wat moeite mee hadden en dimde het licht gelukkig wel een beetje en gaven ons een doek om om te binden.
Wij zijn dat natuurlijk helemaal niet gewend, en op die manier misschien wel preuts hier, maar een borstmassage hoeft voor mij dan toch maar niet. Later met m'n zus ook, gelijk alles uit en op je rug je bh losgemaakt, toen ik me om moest draaien maakte ik m'n bh weer aan maar die werd ook gelijk weer uitgedaan (ze begrepen niet helemaal dat dat niet hoefde).
In Thailand moeten ze wel heel flexible zijn als je hun massages voelt, waar ze je helemaal dubbelvouwen en ook heel lichamelijk zijn en met hun hand of been in je lies/dijbeen zitten.
Even wennen voor ons die dat niet gewend zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley